Isam b. Yusuf, Halem el-Esam’in meclisine gelip, ona bir hususta itiraz etmek ister ve Hatem’e: „Ya Eba Abdurrahman! Sen namazi nasil kiliyorsun?" diye sorar. Hatem, yüzünü Isam’a cevirerek söyle cevap verir: „Namaz vakti geldigi zaman kalkip bir zahiri abdest ve bir de batini abdest alirim." Bunun üzerine Isam: „Batini abdest nasil alinir?" der. Her iki abdesti izah etmek üzere Hatem söyle konusur: „Zahiri abdesti, yikanmasi gereken azalari su ile yikamakla alirim. Batini abdestte ise azalarimi yedi seyle yikarim. Tevbe etmek, pisman olmak, dünya sevgisini terk etmek, insanlarin medh ü senasini terk etmek, riyaseti terk etmek, kin ve hasedi terk etmekle. Böylece abdest aldiktan sonra mescide giderim. Tüm azalarimla kibleye yönelirim. Kabe’yi görürüm. Ümitle korku arasinda namaza dururum. Namazda iken Allah’in beni gördügünü, sagimda cennetin, solumda cehennemin, arkamda ölüm meleginin, bulundugunu görürüm. Kendimi sanki sirat köprüsüne ayagimi basmis sanarak, bu kildigim namaz son namazdir derim. Sonra niyet edip tekbir alirim. Tefekkürle okurum, tevazu ile rükü eder, icten aglayip niyaz etmekle secde ederim. Ümitle oturup dualari okur, ihlasla selam veririm. Iste benim otuz seneden beri kildigim namaz böyledir." Bunlari ictenlikle dinleyen Isam, aglayarak söyle der: „Bu öyle bir seydir ki, bunu senden baskasi yapamaz."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder